Wypad w Tatry

Tak się miło złożyło, że pojawiła się okazja spędzenia kilku dni z dawno nie widzianą rodziną i ich znajomymi w Tatrach. Wahałam się, wahałam, w końcu budżet napięty, czasu mało, ale moja niechęć do siedzenia w jednym miejscu i chęć spędzenia czasu ze szwagrostwem jednak wygrała. Absolutnie nie żałuję. Zresztą żadnego wyjazdu nie żałuje, o Karmelku nie wspomnę, jej jest wszędzie dobrze!

Spaliśmy w miejscu świetnie przystosowanym dla dzieci, był nawet kącik zabaw z działającymi zabawkami!!! Na serio, miały baterie! Strasznie żałowałam, że w piwnicy, w której był kącik nie było wifi, bo Karmelka bawiła się wybornie, ani się na Mamcię nie obejrzała, a ja kwitłam na krzesłach (bo stwierdziłam, że tym razem na książkę nie będzie czasu). Zdjęć z kącika nie będzie - nie udały się.

Co do samych gór - spodziewałam się cudów, a to co zastałam... Po pierwsze: dzikie tłumy! Spacerowaliśmy Doliną Kościeliską w towarzystwie olbrzymiej rzeszy ludzi. To w sumie nie przeszkadzało, ponieważ wszystko warte oglądania było powyżej. Teren. którym szliśmy idealnie nadawał się na spacer z dziećmi, maluchy mogły swobodnie się wybiegać, a  i wózkiem - parasolką przejechałam bez problemu. Tym szlakiem na pewno przejdziemy się w przyszłym roku, ale tym razem ile się będzie dało, bo teraz zrobiliśmy może ze dwa kilometry (pora była spaniowa - dzieciowa). Owieczki też były i oczywiście łowcorek, którego wzięliśmy za jagniątko!!! No kurczę, miał nawet ogonek jak owieczka!!!

Następnego dnia: Gubałówka. Spodziewałam się tego:

A oto co zobaczycie po wyjściu z kolejki linowej:

Nieciekawie? Bardzo dużo ludzi, łatwo zgubić dziecko. Nie pozwalałam Bubie szwędać się samej, trzymałam mocno za rączkę (zepsuł mi się wózek rano). Za dużo, za dużo ludzi. Całe szczęście, że Karmelka jest taka grzeczna, współpraca przebiegała bez zarzutu, wróciłam do domu z dzieckiem, choć po wycieczce mogłabym wiązać sznurowadła na stojąco. Co do niezbyt miłego widoku na starcie: dalej było jeszcze gorzej.

Na zdjęciu powyżej piękna panorama Tatr. Jak to nie widzicie? No, za środkową maszyną widać! Normalnie ręce mi opadły. Ostatni raz byłam na Gubałówce kilkanaście lat temu, ale widok bardzo mnie zaskoczył. Spodziewałam się spacerów na łonie natury, hasających owieczek i zapachu lasu. Niestety zza budek z badziewiem wszelakim prawie nic nie widać. Co gorsza, mniej zastawiona jest strona, po której nie ma gór. Jeżeli jednak macie dzieci, to będą wniebowzięte. Znajdą tam stoiska ze słodyczami, lody, dmuchane zjężdżalnie,  nawet ściankę wspinaczkową. Naszym maluchom Gubałówka zawodu nie zrobiła, tłumy ludzi, hałas, kolorowe gadżety przykuwały ich uwagę chyba mocniej niż zrobiłaby to natura. Nie pobiegały sobie tylko, ponieważ w takim tłumie łatwo stracić z oczu dziecko.

Gubałówka

Zakopane

Krupówki

Chcecie pospacerować w ciszy i spokoju? Nie na Gubałówce ani na Krupówkach. Dla dzieci raj na ziemi - dla rodziców pełno stresu i ganiania między ludźmi, a także mini ataków serca, gdy maluch się gdzieś na sekundę choćby zapodzieje. No cóż... i tak wyjazd zaliczam do udanych!